Birleşmiş Milletler Şartı, uluslararası barış ve güvenliğin korunması hususundaki başlıca sorumluluğu Güvenlik Konseyi'ne bırakmıştır. Güvenlik Konseyi'nde bulunan beş daimi üyenin sahip olduğu veto yetkisi, bu devletlere Konsey'deki kararların alınmamasını sağlama imkanı vermektedir. Daimi üyelerin sahip olduğu bu yetki sebebiyle, örgütün kurulduğu andan günümüze değin pek çok uyuşmazlık çözümsüz kalmış, çatışma ortamları barışa kavuşamamış ve milyonlarca insan hayatını kaybetmiştir. Yakın tarihli bir örnek olan Suriye'de bir insanlık dramı yaşanmış, milyonlarca insan yurtlarını terk etmek zorunda kalmış fakat uluslararası toplum bu sorunun karşısında etkin bir çözüm üretememiştir. Suriye gibi onlarca örneğin varlığı sebebiyle, böylesi sorunların çözümü için alternatif hukuki yolların incelenmesi ve değerlendirilmesi zaruret haline gelmiştir. Barış İçin Birlik Kararı, Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından 1950 tarihinde, sistemin veto kaynaklı tıkanması dolayısıyla alınmıştır. Karar, Güvenlik Konseyi'nin başarısız olması durumunda kuvvet kullanılmasını da içerebilecek kolektif önlemlerin Genel Kurul eliyle tavsiye edilmesine dairdir. Güvenlik Konseyi'nin çatışma durumlarında ve insancıl gerekliliklerin varlığı hallerinde artan bir eğilimle pasif konumda kalması, uluslararası barış ve güvenlik konusunda ikincil sorumluluğa sahip organ olan Genel Kurul'un harekete geçmesini zaruri kılmaktadır. Bu kitap, daimi üyelerin vetosu sebebiyle ortaya çıkan çözümsüzlüğe bir alternatif teşkil edebilecek olan Barış İçin Birlik Kararı'na ilişkindir.(ARKA KAPAKTAN)
İÇİNDEKİLER
GİRİŞ BİRİNCİ BÖLÜM BARIŞ İÇİN BİRLİK KARARI'NA KADARKİ SÜRECİN ARKAPLANI: KURUMLAR VE KURAMLAR 1.1. Vetonun Düzenlenmediği ve Başarısızlıkla Sonuçlanan İlk Deneme: Milletler Cemiyeti 1.2. Günümüz Uluslararası Hukuk Sistemi: Birleşmiş Milletler 1.2.1. Birleşmiş Milletler'in Kurulma Süreci 1.2.2. Birleşmiş Milletler'in Amaç ve İlkeleri 1.2.3. Birleşmiş Milletler'in Uluslararası Barış ve Güvenlik ile İlgili Ana Organları 1.3. Uluslararası Barış ve Güvenlik 1.3.1. Uyuşmazlıkların Barışçı Yollarla Çözülmesi 1.3.2. Uluslararası Barış ve Güvenliğin Sağlanması İKİNCİ BÖLÜM BARIŞ İÇİN BİRLİK KARARI 2.1. Barış İçin Birlik Kararı'nın Mahiyeti 2.1.1. Barış İçin Birlik Kararı'nın Alınma Süreci ve Önemi 2.1.2. Barış İçin Birlik Kararı'nın Kapsamı 2.1.3. Barış İçin Birlik Kararı'na Başvurulması için Gerekli Ön Koşullar 2.1.4. Ön Koşulların Sağlanmasından Sonra Alınacak Kolektif Önlemlere Teorik Bakış ve Birlik Kararı Çerçevesinde Alınan Kararları Doğuran Olaylar 2.2. Birlik Kararı'nın Hukuki Dayanağı 2.2.1. Birlik Kararı'nın Alınması Sürecinde Öne Sürülen Argümanlar 2.2.2. Birlik Kararı'nın Hukuki Temelleri Ele Alınırken Başvurulacak Yorum İlkeleri 2.2.3. Birlik Kararı'nın Hukuki Temellerine Genel Kurul'un Şart'tan Doğan Yetkileri Yoluyla Bakış 2.2.4. Kararın Hukuki Temellerinin Değerlendirilmesi ÜÇÜNCÜ BÖLÜM BARIŞ İÇİN BİRLİK KARARI UYARINCA ALINAN KOLEKTİF ÖNLEMLERE İLİŞKİN TAVSİYE KARARLAR VE BARIŞ İÇİN BİRLİK KARARI'NIN KUVVET KULLANMA YASAĞI İLE İLİŞKİSİ 3.1. Barış İçin Birlik Kararı Çerçevesinde Alınan Tavsiye Kararlar 3.1.1. Kuvvet Kullanılmasını İçermeyen Kolektif Önlemlere İlişkin Kurul Kararları 3.1.2. Kuvvet Kullanılmasını İçeren Kolektif Önlemlere İlişkin Kararlar 3.2. Kuvvet Kullanma Yasağı Çerçevesinde Barış İçin Birlik Kararı'nın Yeri 3.2.1. Kuvvet Kullanma Yasağı 3.2.2. Kuvvet Kullanma Yasağı ve Uluslararası Teamül Hukuku 3.2.3. Kuvvet Kullanma Yasağının İstisnaları ve Muhtemel İstisna Olarak Üç Doktrin 3.2.4. Kuvvet Kullanma Yasağı Karşısında Barış İçin Birlik Kararı'na Dayanan Eylemlerin Değerlendirilmesi SONUÇ KAYNAKÇA
