“Hukukçular hâlâ bir hukuk tanımı arıyor” diyen Kant’tan iki yüzyıl sonra Georges Vedel, “hukuk nedir?” sorusuna “bir hukukçu sıfatıyla, hayatımın sonunda hâlâ iyi bir hukuk tanımım yok” cevabını vermişti. Vedel kadar açık sözlü olmayan, fakat ısrarla “hukukun üstünlüğü” nedeğinmeyi ihmal etmeyen pek çok hukukçu ise, hukuk kuramını “hukuk dışı” sayıp yasayla ihtilaf arasında bağlantı kurmakla yetiniyor ve disiplininin temel sorusunu sormaktan kaçınıyor. Cemal Bâli Akal kitabında bu soruya cevap veriyor, fakat içkinci, adcı, özgür irade karşıtı, tarihî, antropolojik, göreci yaklaşımıyla hukukî olanı “bir” tanıma da hapsetmiyor. Hem şu ya da bu hukukî düzenin hemtüm hukukî düzenlerin ortak aslî unsurlarından oluşan hukukîliği insani olanın içinden yakalıyor. Basmakalıp “bir” cevapla hukukun hayatın dışına ve üstüne yerleştirilen konumundan bunalan ve nesnel-eleştirel bir yöntemle, hukukîlik ya da eşitsiz güç ilişkileri, güç kullanımı, hâkimiyet ve bunların yarattığı hakîkatler üzerine düşünmek isteyen herkes için.
