Bu çalışmamızda, genel hizmet sözleşmeleri ve işçinin bu sözleşmedeki borçları ele alınmıştır. Bu sözleşme Türk Borçlar Kanununda 393 ila 496. maddeleri arasında düzenlenmiştir. Genel hizmet sözleşmesinin tanımı, kurulması ve işçinin borçları Türk Borçlar Kanunu’nun 393-400.maddeleri arasında yer almıştır.
İşçi işveren ilişkisi, yıllarca net bir şekilde kanuni düzene dayandırılmamıştır. Türk hukuk sisteminde dahi işçiler için, bireysel olarak iş ilişkisini düzenleyen, tüm iş ve işlemlerle ilgili tek bir çatı altında toplanan herhangi bir kanuni düzenleme mevcut değildir.
Bu çalışmayla amaçlanan husus, işçinin ne gibi borçlarının olduğunu ortaya koymaktır. Bu borçların İş Kanunu ve Türk Borçlar Kanunu açısından değerlendirilmesi yapılmıştır. Yapılan bu değerlendirmeler ışığında işçiye yeni borçlar eklenmesinin yanında işçinin daha net ve iyi koşullarda çalışmasının amaçlandığı ifade edilmeye çalışılmıştır.
