28 Kasım 2002’de, Bülent’in Aramızdan Ayrılmasından Hemen Sonra, Meslektaşları Onun İçin Bir “Armağan” Çıkarma İsteklerini Dile Getirdiler. Bu Konuyu Görüşmek İçin Yaptığımız Geniş Katılımlı Toplantılarda, Çıkarılacak Armağanın Herkesin Katkısına Açık Olması İlkesi Benimsendi. Bu Doğrultuda, Bilimsel Yazılar Bölümü İçin, Yalnızca Bülent’i Yakından Tanıyan Meslektaşlarına Değil, Üniversitelerimizin Başta Hukuk Ve Siyasal Bilimler Olmak Üzere, Bülent’in Çalışma Alanı İle Doğrudan Ya Da Dolaylı İlgisi Olan Fakülte, Bölüm Ve Merkezlerine Duyurular Yollandı. Bir Yılı Aşan Bir Bekleme Süresinin Sonunda, Gelen Yazılar İncelendi Ve 40 Makale Armağan’a Kondu. Bu Makalelerin Yazarları Arasında, Bülent’in Çok Yakın Meslektaşları Bulunduğu Gibi, Anadolu’daki Değişik Üniversitelerden Hiç Tanımadığı Genç Öğretim Elemanları Da Bulunuyor. Sanırım, Böyle Bir Derleme, Akademik Yaşamda Her Zaman Gençleri Teşvik Eden Bülent’in De Hoşuna Giderdi.
Armağan’ın Anılar Kısmına Da Yoğun Bir Katılım Oldu. Bu Bölüm, 33 Yazıyla, Bülent’in Aile Üyelerini, Meslektaşlarını, Dostlarını Ve Öğrencilerini Buluşturuyor. Buradaki Her Bir Yazıda, Bülent’in Kişiliğinin Farklı Bir Boyutu Görülebilir. Bu Armağanda Olduğu Gibi, Bülent, Yaşamında Da Çok Değişik Çevrelerden Ve Yaş Gruplarından İnsanları Bir Sevgi Çemberi İçinde Birleştirmişti.
Armağanın Üçüncü Bölümü Fotoğraflardan Oluşuyor. Bülent Fotoğrafa Pek Düşkün Değildi. O Nedenle, Yaşamındaki Önemli Anların Çok Azı Fotoğrafla Dile Getirilebilir. Yine De, 18 Yaşından Son Yılına Kadar Değişik Tarihlerde Çekilmiş 26 Fotoğraf Bülent’in Bazı Yönlerini Çok İyi Yansıtıyor. Bu Fotoğraflarda, Bülent’in Gözlerindeki Zeka Parıltısını, Dürüst Ve Onurlu Bir Bilim İnsanının Duruşunu, Cesaretini Ve Özgüvenini Yansıtan Bakışlarını, Öğrencileriyle Kurduğu İçten Dostluğu Ve Kedilere Olan Sevgisini Görmek Mümkün.
