Sevgili meslektaşım Av. Paluri Arzu Kal Demirçi’nin kitabını okumaya başladığımda kendisiyle hemen hemen aynı dönemlerde başladığım avukatlık stajımı hatırladım. Duruşma salonlarından taşan daktilo sesi, İstanbul’daki 25 ayrı binada (Evet saymıştım) kurulu adliyeler arasındaki koşturmalarım, bir zaman sonra edindiğim çağrı cihazım, staj yaptığım ofisin bir masasında kurulu, heybetli, herkesin saygıyla baktığı ama kimse kullanmaya cesaret edemediği için bir örtünün altında tozlanan bilgisayar, mesleğe dair bilgiye ulaşmak çok güç ve dolayısıyla çok değerli olduğundan edindiğim her bilgiyi -“Avukat, ‘Takip kesinleşmiş mi bak’ dediğinde ne yapacaksın?” veya “Kira takibi hazırlarken aylık faizi nasıl hesaplarsın?” gibi- özenle not ettiğim ve kilitli çekmecemde sakladığım notlarım. Sonra sonra giderek dijitalleşen bir meslek ve buna ayak uyduran bizler. Velhasıl daktilo çağıyla dijital çağın ikisini de görmüş bir avukat nesliyiz biz. O yüzden her iki çağın da avantajlarını dezavantajlarını iyi biliriz. İşte bu kitap bu çağın avantajlarından biri. Benim o kıymetli not defterimin gelişmiş hali. Ben yaşlardaki her avukatın, “Keşke ben mesleğe başladığımda da böyle bir kaynak olsaydı” dediğini duyar gibiyim. Birkaç yıl önce siz genç meslektaşların avukatlık mesleğine dair duyduğu kaygının bir benzerini ben de kitap yazmak, yayımlatmak konularında duyuyordum. O sebeple bu konuda tecrübe sahibi, o zaman bile yayımlanmış üç kitabı olan deneyimli bir meslektaşımla saatler süren bir sohbet gerçekleştirme imkanım olmuştu. Kendisi beni hem kitabımı yazmak konusunda yüreklendirmiş hem de kendi yayıncısıyla tanıştırarak tabiri caizse önümü açmıştı. Paluri Hanım’dı o meslektaş. Paluri Hanım böyledir; ön açmayı, yol göstermeyi, yardımcı olmayı sever. İyi ki sever. Bu kitapta da siz gençlere yol göstermiş, ön açmış, sohbet etmiş. Bu kıymetli eser için diyebileceğim tek şey şu: Keşke ben mesleğe başladığımda da böyle bir kaynak olsaydı.
